‘Mbështetja e një kauze sociale apo politike me anë të rrjeteve sociale si Facebook, Instagram, Twitter dhe peticioneve online njihet si slacktivism, gjë që kërkon shumë pak angazhim nga individi. Termi slacktivism ka në thelb aktivizmin në pozitat e një “dembeli”.
Pasi nëse përkthehet fjalë për fjalë, slacker është një individ që zakonisht e shmang punën dhe aktivizmi është guximi që merr dikush për të promovuar dhe nxjerrë në pah një problematikë, nismë, kauzë etj.
Disa shtete, si Britania e Madhe, i kushtojnë rëndësi një peticioni online që ka grumbulluar të paktën 100,000 firma. Në shtete të tjera, si në vendin tonë, peticionet online nuk kanë fuqi ligjore. Siç mund ta keni lexuar, nisur nga peticioni për regjistrin publik të abuzuesve seksualë, një juriste shpjegoi se në Shqipëri duhen 20,000 firma fizike (në letër) që të merret parasysh.
Pra, nëse nuk kanë fuqi ligjore, a kanë vërtet rëndësi peticionet online?
Peticione online bëhen shpesh dhe shumica prej tyre bien në veshë të shurdhët. Edhe në Britaninë e Madhe në vitin 2016 vetëm 4 peticione janë diskutuar dhe marrë parasysh. Por kjo nuk do të thotë që të mos firmosni më të tilla peticione sepse në fund të fundit nuk keni asgjë për të humbur nëse firmosni diçka që ju besoni se ka vend për përmirësime.
Në një mënyrë ose një tjetër, aktivizmi online mund të nxjerrë në pah problematika të ndryshme siç ishte rasti i regjistrit publik të abuzuesve, që nisi nëpërmjet një peticioni online.
