Marsi është i njohur për peizazhin e tij të kuqërremtë dhe të ftohtë në shkretëtirë.

I gjithë planeti është i mbuluar me shkretëtirë në dukje të pafund. Megjithëse mund të ketë sasi të mëdha akulli në rajonet polare, deri vonë mendohej se nuk kishte asnjë pikë uji të rrjedhshëm.

Por shkencëtarët bënë një zbulim të pabesueshëm në vitin 2018 – ata gjetën prova të ekzistencës së një rezervuari të madh me ujë të rrjedhshëm në Polin e Jugut të Marsit.

Dhe tani një rrjet i tërë liqenesh më të vegjël është zbuluar nën shtresën e akullit polar jugor, që do të thotë se liqeni i parë i zbuluar nuk është një rast unik ose një anomali në mjedisin e Planetit të Kuq.

“Ekzistenca e një liqeni të vetëm nën-akullnajor mund t’i atribuohet kushteve ad-hoc të tilla si prania e vullkaneve nën shtresën e akullit ose ndonjë situate tjetër unike për një zonë të veçantë. Por zbulimi i të gjithë sistemit të liqenit sugjeron që procesi i formimit të tyre është relativisht i thjeshtë dhe mbase edhe i zakonshëm për Marsin”, tha gjeofizikantja Elena Pettinelli nga Universiteti Roma Tre në Itali.

Liqeni i parë nën akullnajor në Mars, ose një liqen i fshehur nën një akull, u pa nga anija kozmike Mars Express pak më shumë se dy vjet më parë.

Duke përdorur pajisjen MARSIS në anije, shkencëtarët analizuan pasqyrimin e valëve të radios nga sipërfaqja dhe përcaktuan pamjen e topografisë. Ekspertët përdorin të njëjtën teknikë në Tokë kur kërkojnë liqene nën akullnaja në Antarktidë.

Shkencëtarët kanë vazhduar kërkimet e tyre pas zbulimit të parë të tillë, dhe kohët e fundit kanë gjetur tre zona të reja shumë “reflektuese”. Me fjalë të tjera, duket se ekziston një rrjet liqenesh të fshehura nën akullnajore jo shumë larg liqenit fillestar.

“Në një mjedis nëntokësor tokësor, refuzimi i tillë i fortë i sinjalit shoqërohet me praninë e ujit të rrjedhshëm. Nuk ka mekanizma të tjerë që mund të krijojnë një anomali kaq të fortë”, tha Pettinelli.