Në një artikull të botuar së bashku nga Ministri i Punëve të Jashtme të Rusisë, Sergey Lavrov, dhe homologu i tij, Ivica Daciq, bëhet propagandë e hapur ndaj shtetit të Kosovës.
Artikulli presupozon se shteti i Kosovës është në buzë të greminës ekonomikisht dhe se krimi është në rritje të vazhdueshme.
Po ashtu, kërkohet që Gjykata Speciale të marrë vendime sa më shpejt ndaj “kriminelëve” të UÇK’së si dhe kërkohet të respektohet Rezoluta 1244 që të arrihet një zgjidhje përfundimtare.
Në artikull thuhet se nuk do të lejohet asnjë presion nga jashtë për zgjidhjen përfundimtare, si dhe akuzohet BE që nuk po bën presion mbi Kosovën për implementimin e marrëveshjes së Asosacionit të Komunave Serbe. Gjithashtu kërkohet që t’i hapet rruga Serbisë për antarësim në BE, pa kushtëzime mbi Kosovën.
Ky është shkrimi i plotë:
Nyja e Kosovës: A është e mundshme zgjidhja e drejtë?
Diskutimet publike për përfundimet e mundshme të nyjës së Kosovës janë bërë dukshëm më të gjalla kohët e fundit. Shtetet e Bashkuara dhe BE’ja po dëshirojnë që të jenë një pjesë të pandashme të marrëveshjes dhe po garojnë për rolin udhëheqës në proces. Tutje, sikur ka ndodhur edhe më parë, ata nuk honepsin mendimet e të tjerëve, që vë në dyshim gjetjen e një zgjidhje të drejtë. Duke shikuar në të kaluarën e afërt dhe duke analizuar pasojat për të cilat duhet të vije keq të ndërhyrjes së të huajve në punët e rajonit është diçka që duhet bërë nëse duam të evitojmë gabime tjera. Ne gjithashtu besojmë që është e rëndësishme që të tregojmë një gjendje të përgjithshme të gjendjes së tanishme të marrëdhënieve dhe të vëmë në pah qasjet tona fundamentale për zgjidhjen e Kosovës.
Problemi i pazgjidhur i Kosovës ka qenë mbi 20 vjet një pengesë për një stabilizim të plotë në rajonin e Ballkanit Perëndimor dhe i është dhënë një shpërthim më i madh tensionesh. Bomba kohore u vu në një kohë kur aleatët perëndimorë që bombarduan Jugosllavinë në 1999 vendosën qëllimin për të siguruar pavarësinë e rajonit në anashkalimin e ligjit ndërkombëtar. Është bërë nën një front cinik të “anshmërisë”, që do të thotë se do të bëhej ose me ose pa miratimin e Beogradit. Me fjalë të tjera, mendimi i Serbisë u injorua që nga dita e parë. Një qasje e tillë e gabuar në shkelje flagrante të Rezolutës 1244 të OKB-së ka për qëllim vetëm plotësimin e aspiratave të separatizmit kosovarë.
Në vitin 2008, kur u shpall “pavarësia” në Prishtinë përmes një fakti të realizuar, u bënë përpjekje të vazhdueshme për të biseduar Moskën dhe Beogradin për të besuar se potenciali negociues ishte shteruar. Thirrjet e Rusisë dhe të Serbisë, përfshirë në nivelin më të lartë, për të vazhduar bisedimet dhe për t’iu përmbajtur ligjit ndërkombëtar dhe Rezolutës 1244 të Rezolutës 1244 u injoruan. Nja dy vjet më vonë, zhvillimet i detyruan palët të rifillojnë dialogun. Brukseli veproi si ndërmjetës dhe Asambleja e Përgjithshme e KB e aprovoi atë me Rezolutën 64/298 në 2010.
Që atëherë, komuniteti ndërkombëtar mund të shihte në shumë raste se mënyra e vetme për të gjetur një zgjidhje të zbatueshme ishte ta bënte këtë ndërsa vëzhgoi Rezolutën 1244 me një konsideratë të ekuilibruar dhe të vërtetë të interesave të palëve të interesuara.
Koncepti i vetë-shpallur “sovranitet” i Kosovës ra përmes. Nuk mbështetet as në Ballkan, as në Europë, ose në pjesë të tjera të botës për këtë çështje. Rreth gjysma e vendeve anëtare të KB nuk e njohin “shtetësinë” e Kosovës dhe numri i vendeve të tilla po rritet. Gjithnjë e më shumë kryeqytete janë duke kuptuar rrezikun (përfshirë vetë ata) të precedentit të krijuar nga Kosova që përfshin ndërhyrje ushtarake të jashtme në punët e një shteti të pavarur nën pretekste të largëta.
Kosova është në greminë të krizës politike. Partitë lokale janë të zhytura në luftime mes vete për pushtet, intriga, akuza të ndërsjella dhe grindje klanore ndërkohë që ekonomia është duke u rënë në gjendje të lirë dhe krimi po rritet. Në këto kushte, “ndërtimi i shtetit” për të cilën liderët lokalë dhe sponsoret e jashtëm kanë dëshirë të flasin është kthyer në një mashtrim.
Prezenca e gjerë e elementëve kriminalë në Kosovë të lidhur me grupe terroriste të Lindjes së Mesme, kryesisht të Sirisë, si dhe bandave kriminale në Ballkan dhe pjesë tjera të Europës, do të thotë se rajoni me historinë e janë të pasur dhe trashëgiminë kulturore është duke u bërë një strehë e hajnave dhe kriminelëve të të gjitha llojeve.
Në këtë shkrim kërkohet edhe nga Gjykata Speciale që të fillojë punën e saj, si dhe akuzohet UÇK për krime lufte.
Efektiviteti i UNMIK’ut në Kosovë, mandati i së cilës definohet nga Rezoluta 1244, gjithashtu lë shumë për tu dëshiruar. Është e vështirë të pritet diçka ndryshe kur Prishtina pa turp nuk e përfill këtë rezolutë të Këshillit të Sigurimit. Perëndimi, gjithsesi, ka vënë një sy qorr ndaj sjelljeve të pacipa të kosovarëve dhe i nënvlerëson incidentet e intimidimit të personelit të OKB’së.
Fakti që Kampi Boondsteel është uzurpuar është shqetësimi ynë. Ishte krijuar si një bazë paqeruajtëse por është kthyer në një bazë trajnimi për “forcat e armatosura” të Kosovës, që është shqetësim i thellë i yni. Në fakt, është tentim që të zbardhet emri i UÇK’së, që filloi luftën në fund të 90’tave që dërgoi në shkëputjen e rajonit nga Serbia.
Pyetjet për përdorimin e municioneve me uranium të varfëruar nga NATO gjatë bombardimeve të vitit 1999 në Serbi, veçanërisht në Kosovë, mbetet i hapur. Popullata lokale vazhdon të vuajë masivisht nga ndotja radioaktive, dhe paqeruajtësit ndërkombëtarë kanë ndjerë gjithashtu efektin e tij të keq. Një vendim i fundit i gjykatës në Francë ka konfirmuar se agresioni i NATO’s la një shenjë vdekjeprurëse dhe të qëndrueshme për Serbinë.
Politikanët e papërgjegjshëm me retorikën e tyre të Shqipërisë së Madhe rregullisht shtojnë lëndë djegëse në flakët e këtij konflikti të zjarrtë. Kolegët e tyre perëndimorë nuk janë me nxitim të censurojnë aktivistët që po transmetojnë idetë e Shqipërisë së Madhe nga Prishtina dhe Tirana. Ndërkohë, potenciali shkatërrues i kësaj ideologjie është i aftë të varrosë sistemin e stabilitetit rajonal që u desh dekada për të ndërtuar.
Gjatë muajve të kaluar, BE dhe SHBA kanë bërë kampanjë rigoroze që të vazhdojë dialogu mes Beogradit dhe Prishtinës. Natyrisht, ne jemi mbështetës ndaj metodave politike të marrëveshjes, por ne besojmë që bisedimet duhet të bazohen në principin bona fide të implementimit të marrëveshjeve të mëparshme. Principi kryesor është krijimi i një Komuniteti të Komunave me Serbë në Kosovë që do të ketë të deleguar autoritetin e duhur. Përgjegjësia direkte e BE’së si një ndërmjetëse në procesin negociator është që të bëjë Kosovën të implementojë obligimet. Deri më tani, asnjë përparim nuk është bërë në krijimin e Asosacionit.
Para fazës së re në dialog, ishte e nevojshme që të largohen masat anti-serbe të vënë nga autoritetet e Prishtinës në vitet e fundit. Si një ndërmjetëse, BE duhet që të sigurojë që kosovarët mos të vazhdojnë me këso praktika dashakeqe.
Të shpresojmë që Përfaqësuesi i ALrtë i BE’së për Marrëdhënie të Jashtme dhe Siguri, Josep Borrell dhe Përfaqësuesi Special i BE’së për dialogun Beograd-Prishtinë, Miroslav Lajcak, do të veprojnë si ndërmjetës të ndershëm.
Në të njëjtën kohë, ne kemi parasysh pranimi i Serbisë në BE është ende duke u ëprdorur si një mjet për të bërë presion mbi Beogradin në çështjet e njohjes së “pavarësisë” së Kosovës. Del që për tu bërë një anëtar i BE’së, shteti aplikues duhet që të japë një pjesë të territorit. Ata pas kësaj kërkese absurde shohin një kërcënim konkret në rregullimin e mundshëm të vijës administrative të Kosovës. Një shqetësim i tillë duket edhe më hipokrit nëse mendoni se kush dhe si e shpërbëri Jugosllavinë.
Pa marrë parasysh, Rusia dhe Serbia vazhdojnë të besojnë që është e nevojshme të respektohet Rezoluta 1244. Kërkimi i një kompromisi gjatë procesit të negociatave është privilegji ekskulziv i Beogradit dhe Prishtinës. Ata duhet të artikulojnë dhe adoptojnë vendimin final që të aprovohet nga Këshilli i Sigurimit i OKB’së. Moska do të pranojë vetëm një marrëveshje që Beogradi e pranon.
Sa i përket ndihmës së jashtme në bisedime, duhet që të ketë monitorim të pjesshëm në bazë të kornizës ligjore ndërkombëtare për dialog pa imponuar zgjidhje të gatshme.
Moska dhe Beogradi janë partnerë strategjikë. Qëllimi ynë është që të thellojmë bashkëpunimin përfitues në një gamë të gjerë. Kjo qasje nuk do të ndikohet nga plani i Serbisë që të negociojë pranimin në BE. Serbia do të vazhdojë që të promovojë lidhjet e saja me Rusinë.
Ne do të vazhdojmë të punojmë për së afërmi që të arrijmë një zgjidhje për Kosovën bazuar në Rezolutën 1244 të Këshillit të Sigurimit.
