Nga Brahma Chellaney, The Hill

Nëse pushtimi rus i Ukrainës ka tronditur themelet e rendit ndërkombëtar, një pushtim kinez i Tajvanit do të çonte në një rirenditje të thellë gjeopolitike globale, duke përfshirë fundin e epërsisë globale të Amerikës.

Është e qartë se kërcënimi i vetëm më i madh për sigurinë amerikane nuk paraqitet nga një Rusi në rënie, por nga një Kinë në rritje, e cila po kërkon të zëvendësojë SHBA-në si fuqinë e botës.

Megjithatë, Presidenti Biden me të drejtë thekson rëndësinë e bisedimeve me Pekinin, me Sekretarin e Mbrojtjes Lloyd Austin që e quajti dialogun “jo një shpërblim” por “një domosdoshmëri” pasi homologu i tij kinez refuzoi të zhvillonte një takim me të në margjinat e Samitit të Sigurisë së Azisë në Singapor.

Megjithatë, në mënyrë të çuditshme, administrata Biden shmang dialogun dhe diplomacinë me Rusinë, duke zgjatur kështu luftën në Ukrainë, e cila, larg nga avancimi i interesave afatgjata të Amerikës, është një shterim i burimeve të SHBA-së.

Lufta po nxjerr në pah mangësitë ushtarake perëndimore, me municionet kritike të Amerikës që po shterohen dhe kapaciteti për të rimbushur rezulton i pamjaftueshëm.

Gjëja e fundit që dëshiron presidenti kinez Xi Jinping është t’i jepet fund luftës në Ukrainë, sepse kjo do ta linte SHBA-në të lirë të përqëndrohet në Indo-Paqësor.

Strategjia e Bidenit është të vazhdojë gjakderdhjen e Rusisë në Ukrainë. Në fakt, komunikata e përbashkët e Biden me liderët e tjerë të Grupit të Shtatë në Hiroshima, Japoni, më 20 maj, u angazhua për “rritje të kostove për Rusinë” ndërsa premtoi “mbështetje të palëkundur për Ukrainën për aq kohë sa duhet”.

Më ogurzi, Biden dhe gjashtë liderët e tjerë parashtruan kërkesa maksimaliste për t’i dhënë fund luftës në Ukrainë, duke përfshirë që Rusia “të tërheqë plotësisht dhe pa kushte trupat dhe pajisjet e saj ushtarake nga i gjithë territori i njohur ndërkombëtarisht i Ukrainës”.

Por, me përfundimin e konfliktit në një luftë shkatërrimi që pengon të dyja palët të bëjnë përparime të rëndësishme në fushën e betejës, një tërheqje e plotë dhe e pakushtëzuar ruse nuk ka gjasa të ndodhë ndonjëherë.

Në fakt, pas aneksimit zyrtar të zonave të gjera të territorit ukrainas që ka marrë në kontroll, Rusia ka forcuar mbrojtjen e saj. Në deklaratën e tyre të përbashkët, Biden dhe liderët e tjerë të G7 janë zotuar gjithashtu për të siguruar që “Rusia të paguajë për rindërtimin e Ukrainës”.

Në deklaratën e tyre thuhet se shtetet e G7 “do të vazhdojnë të marrin masat e disponueshme brenda kornizave tona të brendshme për të gjetur, frenuar, ngrirë, sekuestruar dhe, sipas rastit, konfiskimin e aseteve të atyre individëve dhe subjekteve që janë sanksionuar për shkak të marrëdhënieve me Rusinë.”

Jo vetëm që sekuestrimi i aseteve ruse është në kundërshtim me një rend ndërkombëtar të bazuar në rregulla, por kërkesat maksimaliste të parashtruara nga liderët e G7 janë një recetë për një konflikt të pafund, i cili mund të përfitojë vetëm nga Kina ekonomikisht dhe strategjikisht, ndërsa dobëson Rusinë dhe dëmton Perëndimin.

Ndërkohë, vizita e fundit e drejtorit të CIA-s, Bill Burns në Pekin, tregon përpjekjet e Bidenit për të qetësuar Kinën ndërsa ai shton sanksionet dhe presionin ushtarak ndaj Rusisë.

Xi është i vendosur për ta bërë Kinën një fuqi botërore të pakontestueshme. Në të vërtetë, Kina dhe Rusia, me aleatë të rëndësishëm si Irani, janë në proces të formimit të një ” boshti euroaziatik ” për të sfiduar rendin global të udhëhequr nga Amerika, duke përfshirë statusin e dollarit si monedhë rezervë kryesore në botë.

Në këtë sfond, do të ishte në interesin e Amerikës të inkurajojë diplomacinë e qetë për të eksploruar mënyra për të miratuar një armëpushim që po ka një ndikim negativ në mbarë botën duke shkaktuar krizë energjitike dhe ushqimore, të cilat nga ana tjetër kontribuojnë në inflacion të lartë dhe ngadalësimin e rritjes globale. Ndërkaq, nisja e afërt e Ukrainës e kundërofensive të saj të planifikuar prej kohësh, premton të rrisë rrezikun e një konflikti të drejtpërdrejtë Rusi-NATO.

Pas më shumë se 15 muaj lufte, është e qartë se as Rusia, as Ukraina dhe aleatët e saj perëndimorë nuk janë në gjendje të arrijnë objektivat e saj kryesore strategjike.

Në luftën Koreane u deshën dy vjet për të arritur një marrëveshje armëpushimi. Një vonesë po aq e gjatë në arritjen e një marrëveshjeje armëpushimi në luftën aktuale do të nënkuptonte gjakderdhje dhe shkatërrim më të madh, pa arritur asnjë përfitim të rëndësishëm strategjik.

Një luftë e zgjatur në Ukrainë do të ndihmojë në formalizimin e një boshti strategjik kino-rus, duke rritur gjasat e agresionit kinez kundër Tajvanit.

Në të kundërt, një konflikt i ngrirë në Ukrainë që rrjedh nga një armëpushim do ta mbajë Moskën të shqetësuar ndërsa do ta lërë Amerikën të fokusohet më pak te Rusia, vendi më i sanksionuar në botë, dhe më shumë te një Kinë ekspansioniste globalisht.