Ekziston një vijë e hollë midis dëshirës për më të mirën për fëmijën tuaj dhe shtyrjes së tij pa vetëdije në drejtimin e gabuar. Shpesh, prindërit janë të paditur për dëmin mendor që po i shkaktojnë fëmijëve të tyre dhe është e zakonshme që ata të deklarojnë se “çdo gjë është për të mirë” kur në të vërtetë, ata po dëmtojnë mendjet e fëmijëve të tyre.

Në një intervistë me HT Lifestyle, psikologu Malini Saba, psikolog, përshkroi pesë mënyra se si mund të kontribuoni në shëndetin e keq mendor të fëmijës suaj:

Bërja e krahasimeve mes fëmijës tuaj dhe të tjerëve – Një nga veprimet e këqija të prindërimit është krahasimi i fëmmijeve të tyre me fëmijët e tjerë. Është shkaku kryesor i çrregullimeve të shumta mendore te fëmijët, duke përfshirë komplekset e inferioritetit, një kuptim i fortë se ata kurrë nuk do të jenë mjaftueshëm të mirë, besimi i ulët, vetëvlerësimi i ulët dhe mungesa e dashurisë për veten. Prindërit duhet të kuptojnë se mendja dhe trupi i secilit fëmijë janë të dallueshëm dhe krahasimi i fëmijës tuaj me të tjerët do të shkaktojë vetëm telashe psikologjike dhe emocionale.

Injorimi i nevojave emocionale të fëmijës suaj – Injorimi i nevojave emocionale të fëmijës suaj është një lloj braktisjeje në të cilën një prind me dashje krijon një numër të metash të personalitetit që më vonë rezultojnë të jenë të dëmshme mendore dhe emocionale për fëmijët e tyre. Braktisja dhe injorimi zakonisht nuk përfshijnë mungesën fizike, një fëmijë gjithashtu mund të ndihet i padëshiruar dhe i lënë pas dore përmes gjesteve të vogla. Kur një fëmijë lëndohet, qoftë edhe nga diçka e vogël, është thelbësore që prindi ta ngushëllojë, ta përqafojë nëse nuk ndihet mirë, të festojë fitoret e tij të vogla, të ngrihet për ta dhe më e rëndësishmja, të jenë pranë tyre kur ata kanë nevojë. Nëse nuk i plotësoni nevojat emocionale të fëmijës suaj, ai përfundimisht do t’i drejtohet burimeve të tjera të mbështetjes, të cilat mund të jenë ose jo më të mira për të në planin afatgjatë, përcjell Klankosova.tv

Përdorimi i fajit për të arritur rrugën tuaj – Prindërit mund t’i dërgojnë padashur fëmijët e tyre në një udhëtim faji për të bërë diçka për ta në një përpjekje për të nxitur ndjenja pendimi ose turpi. Ata herë pas here përdorin shantazh emocional për të nxitur faj. Për shembull, fraza të tilla si “ju dilni dhe kënaquni, mos u shqetësoni për mua”, i akuzojnë ata se “nuk po ndihmojnë nëpër shtëpi”, “duke mos marrë parasysh atë që mund të kenë nevojë prindërit” ose “Unë nuk marr kujdesuni për shëndetin tim sepse jam shumë i zënë duke u kujdesur për nevojat tuaja”. Në sipërfaqe, mund të duket se ata janë të vëmendshëm, por veprimet e tyre synojnë të shkaktojnë faj. Kur një prind i fut fajin një fëmije, efektet mund të jenë katastrofike dhe afatgjata, duke përfshirë humbjen e vetëbesimit, vështirësinë për të besuar se mund të bëjnë gjithçka siç duhet dhe zhvillimin e dyshimit për veten dhe vetëbesimit të ulët. Një mënyrë më e shëndetshme për ta trajtuar atë situatë do të ishte që prindi të ketë një dialog të shëndetshëm dhe të shpjegojë dëshirat ose pritshmëritë e tyre pa dënuar apo fajësuar fëmijën e tyre.

Kërkimi i përsosmërisë – Fëmijët duhet të mësohen të arrijnë yjet, por kjo duhet të jetë një opsion dhe jo një kërkesë. Për t’u bërë më i miri dhe për të shkëlqyer në gjithçka, një fëmijë vazhdimisht përpiqet dhe punon shumë për të arritur gjithnjë e më shumë. Ky rreth vicioz nuk përfundon kurrë dhe fëmija mbetet me një ndjenjë të thellë pakënaqësie dhe dështimi. Si rezultat, zhvillohen shqetësime për shëndetin mendor si trishtimi, stresi dhe ankthi. Si prind, ju duhet të pranoni se është e pranueshme që fëmija juaj të mos jetë gjithmonë i përsosur, të mos marrë notat më të larta, të mos fitojë çmime dhe të mos lulëzojë në çdo përpjekje.

Mbrojtja e tepërt – Mbajtja e fëmijës tuaj në një flluskë të sigurt eliminon një pjesë të madhe të ankthit, por mbrojtja e tij nga pengesat pengon zhvillimin e tyre. Konsideroni veten një udhërrëfyes, jo një kujdestar. Lërini fëmijët tuaj të përjetojnë jetën, edhe kur është e frikshme ta lësh të lirë.