Gjithkush e meriton një shans të dytë, përfshirë kancelaren gjermane, Angela Merkel. Pas 15 vjetësh në detyrë, ajo duket e gatshme që t’i përfundojë disa punë të pakryera para se të largohet vitin e ardhshëm. Dhe Presidenca e Gjermanisë me Këshillin e Bashkimit Evropian, e cila nisi më 1 korrik dhe do të zgjasë për gjashtë muaj, ia jep Merkelit një shans për ta bërë këtë gjë, sidomos kur bëhet fjalë për përmirësimin e performancës së vakët të shtetit të saj në ndaljen e ndryshimeve klimatike, kapërcimin në digjitalizim dhe promovimin e unitetit të përgjithshëm evropian.
Kanë kaluar disa vjet qëkur ideja e udhëheqjes gjermane ka qenë e popullarizuar mes aleatëve të saj si dhe armiqve të dikurshëm. Vendi është rimëkëmbur relativisht mirë nga kriza financiare e 2008-s dhe njihet për adoptimin e energjisë së ripërtërishme, shkruan Foreign Policy Magazine.
Kësisoj, admirimi për Gjermaninë u rrit, mbase duke e prekur shkurtimisht pikun më 2015, falë mënyrës së menaxhimit me krizën e atij viti me refugjatët, por që prej zgjedhjeve të fundit federale më 2017, u bë e qartë se Merkeli dhe politikat dalluese të vendit kanë humbur shkëlqimin, transmeton KOHA.
Duke qeverisur përherë në partneritet me socialdemokratët e qendrës së majtë, Merkeli i la konservatorët e vendit të saj të zemëruar teksa u shfaq po ashtu hezituese kundruall ambicieve të progresistëve për eurobondet dhe rregullimet më të serta mjedisore në industri. Ndërkohë, qepja e Gjermanisë pas asaj që e quan interes fisnik vetjak – qoftë për klimën, inovacionin apo krizën e menaxhimit në BE – deri në njëfarë shkalle ka nxitur kundërreagim dhe ka kërcënuar solidaritetin e BE-së.
Në “mantelin” e udhëheqjes
Mirëpo muajve të fundit Gjermania duket ta ketë veshur mantelin e udhëheqjes përsëri. Mënyra e saj e menaxhimit me pandeminë e koronavirusit ka qenë e pashembullt. Gjermania është lartësuar për kapacitetin e saj të testimeve dhe për një aplikacion të ri të gjurmimit të kontakteve, i cili i ka mbajtur nën kontroll kërkesat e sistemit të saj shëndetësor dhe nivelin e vdekshmërisë në shkallë relativisht të ulët.
Në këmbim të kësaj, Merkeli dhe Gjermania duket se do të shfaqen më të forta se përpara, gjë kjo që ua ofron atyre mundësinë që të gjejnë shtegun për përmirësimin e sfidave kyç.
Në fillim të mandatit të saj Merkeli ishte kategorizuar si “kancelare klimatike”. Ajo ka qenë mbrojtëse e fuqishme e shmangies së ndryshimeve klimatike dhe prej kohësh ka ushtruar presion mbi vendet e tjera për të kufizuar lirimin e karbonit. Për shembull, si nikoqire e G8-s së 2007-s, Merkeli qe në gjendje t’i bindte liderët e tjerë që t’i pranojnë shkurtimet domethënëse në lirimin e gazeve. Por është vështirë t’i joshësh të tjerët ta kryejnë pjesën e zorshme të punës, kur vetë nuk i përmbushni synimet tuaja klimatike.
Zelli i Merkelit për ta larguar shpejt Gjermaninë nga fuqia bërthamore, për shembull, mund ta ketë shndërruar vendin e saj në një përcaktues të trendëve, por kjo gjë ka rezultuar po ashtu me një situatë, në të cilën ekonomia më e madhe e Evropës doli të mbështetej fuqimisht nga thëngjilli, kur zgjerimi i energjisë së ripërtërishme ngeci.
