Dita e diel shënoi një moment historik për shumë sirianë, pasi rebelët arritën të avancojnë në Damask, një nga qytetet më të rëndësishme të Sirisë.

Ky zhvillim u prit me gëzim nga disa, por për shumë të tjerë ishte një kujtesë e dhimbshme për gjithçka që ata kishin humbur gjatë 13 viteve të luftës civile.

Një nga ata që shpreh emocionet e saj është Eman Ouad, një grua 44-vjeçare nga Damasku, e cila humbi bashkëshortin gjatë luftës, raporton The New York Times, transmeton Klankosova.tv.

“Falenderojmë Zotin, falenderojmë Zotin”, tha ajo, me zërin që dridhej nga emocionet.

“Liria jonë ka kthyer. Pas 13 vjetësh nën shtypje, pas 13 vjetësh shpërngulje, liria më në fund ka ardhur”, shtoi ajo, duke përkujtuar dhimbjen dhe humbjen që ka përjetuar.

Për shumë sirianë, humbjet e tyre nuk janë vetëm personale, por edhe kolektive.

Të tjerë sirianë nga veriperëndimi i Sirisë po ndjekin me vëmendje zhvillimet që lidhen me çlirimin e burgut të Sednaya, një kompleks i njohur për torturat dhe ekzekutimet masive. Shumë sirianë kanë miq e familjarë të burgosur atje dhe, megjithë gëzimin për çlirimin e qytetit, ata mendojnë gjithmonë për ata që mbeten në errësirë.

Një nga ata që i ka ndjekur këto zhvillime me vëmendje është gazetari Ahmed al-Misilmani. Ai u shpreh i emocionuar kur pa raportet që flisnin për largimin e presidentit Bashar al-Assad nga Siria.

“Kur pashë lajmet që ai po largohej, vrapova në ballkon për të shpërthyer në gëzim”, tha al-Misilmani.

“Por mendova menjëherë për miqtë e mi që janë burgosur në Sednaya. Shpresojmë se ata janë ende të gjallë”, shtoi ai, duke kujtuar se edhe ai vetë është larguar nga shtëpia e tij afër qytetit të Homsit gjashtë vjet më parë.

Ndërkohë, Anas Khoury, një aktivist i opozitës, ka shpresuar gjithashtu për një të ardhme më të mirë. Ai dhe bashkëshortja e tij u larguan nga periferi e Damaskut pas sulmit kimik në vitin 2013.

Khoury po shqyrtonte listat e të burgosurve që u liruan nga Sednaya. Ai ka vite që kërkon vëllain e tij, i cili u arrestua në vitin 2011 dhe që familja nuk e di ende nëse është gjallë.

Ndërsa shpresa për një të ardhme të re për Sirinë mund të ketë ngjallur shpresa tek shumë sirianë, dhimbja dhe pasojat e luftës janë ende të thella.

Pas 13 vitesh luftë dhe shkatërrimi, për shumë sirianë, rikthimi në jetën normale është ende një ëndërr e largët.

Lufta ka lënë pas dhjetëra mijëra të vrarë, të zhdukur dhe të burgosur, dhe për shumë familje siriane, kjo luftë vazhdon ende.