Shkruan Afrim Kasolli:

Publikimi i bisedave telefonike ndërmjet Shefes së Grupit Parlamentar të Lëvizjes Vetëvendosje, Mimzoa Kusari, me ish-nënkryetarin e Listës Serbe, Milan Radojciq, që atëbotë gjendej në listën e zezë të SHBA-ve për korrupsion, dhe së voni të akuzuar për agresion dhe sulm terrorist nga prokuria e Kosovës, si dhe zbardhja e bisedave tjera në mes aktivistes Dejoana Mihali, me krye shefin e KEK-ut, Nagip Krasniqi, po ashtu të akuzuar nga Prokuroria e Kosovës për korrupsion, i shënuan dy nga kryengjarjet e javës.

Në rastin e parë, treguan për super koordinimin dhe bashkëpunimin politik që paska ekzistuar ndërmjet këtyre dy subjektive politike, përkundër lojës publike. Se armiqësia e jashtme nuk paska qenë asgjë tjetër pos një vëllazëri e fshehur. Kurse në rastin e dytë për subordinimin brutal të ndërmarrjeve ekonomike ndaj partisë dhe jo ndaj institucioneve shtetërore.

Ndërkohë, mënyra e reagimit të eksponentëve të pushtetit, tregojë për trazimet që u kanë shkaktuar këto skandale. Fillimisht këto biseda nga kryeministri Kurti u quajtën si luftë hibride ndaj kësaj qeverie, produkt i Inteligjencës Artificiale, dhe që kanë bazë dhe orgjinë në kampet armiqësore kundër shtetit të Kosovës.

Kurse sa i përket shndërrimit të Dejona Mihallit në menaxhere de facto të KEK-ut, vetë fakti se ajo kërkon që menaxheri nominal i kësaj ndërmarrje para se të shkojë në bodrumet e kësaj partie për të raportuar mbi mbarëvajtjen e punëve në KEK, të mbulohet për t’u mos u hetuar, tregon se ka qenë e vetëdijshme që është duke kryer një aktivitet të papranueshëm publikisht.

Mirëpo, me kalimin e kohës, Lëvizja Vetëvendosje filloj ta ndryshoji mënyrën e reagimit ndaj këtij skandali. Fillimisht, Mimoza Kusari arsyetohej se biseda ka ndodhur, por që është shkëputur nga konteksti. Se ka pjesë që janë montuar dhe se nuk është gjithçka ashtu si dukej.

Pas këtij pranimi të “pjesërishëm të mëkatit”, nisi faza e pajtimit të plotë, por që tani si pohoi zëvendësministri i Financave, Punës dhe Transfereve, Avni Zogiani, kjo bisedë është një “komunikim normal” politik. Pra ajo që filloi si luftë hibride ndaj këtij pushteti në fund rezultoi në diçka të natyrshme dhe plotësisht brenda normave.

Mbase kjo trajektore e reagimeve të Lëvizjes Vetëvendosj, tregon për diçka tjetër, për përpjekën e pushtetit për ta normalizuar atë shfaqje false publike përkundrejt realitetit të vërtet sekret. Dhe këto standarde të dyfishta dëshmojnë për karakterin hipokrit të zyrtarëve të partisë në pushtet. Sepse që nga koha e Sokratit, veprimi etik nënkupton atë qëndrim për t’u shfaqur para tjerëve ashtu si para vetës.