Afro 5 milionë fëmijë sudanezë kanë humbur pothuajse gjithçka dhe janë detyruar të ikin nga vendi, në atë që tani është kriza më e keqe humanitare në botë.

Sipas mediave të huaja, askund tjetër në Tokë nuk ka kaq shumë fëmijë në arrati dhe kaq shumë njerëz që jetojnë në uri.

Uria është shpallur tashmë emergjencë në një zonë të vendit, ndërsa shumë të tjerë jetojnë në prag të urisë pa e ditur se nga do të vijë vakti i tyre i ardhshëm.

“Është një krizë e padukshme”, thekson shefi i ri humanitar i OKB-së, Tom Fletcher, shkruan A2 CNN.

“Njëzet e pesë milionë sudanezë, më shumë se gjysma e vendit, kanë nevojë për ndihmë tani”, shton ai.

Në një kohë të shumë krizave të paprecedenta, ku luftërat shkatërruese në vende si Gaza dhe Ukraina dominojnë ndihmën dhe vëmendjen e botës, Fletcher zgjodhi Sudanin për misionin e tij të parë në terren për të nxjerrë në pah gjendjen e vendit.

“Kjo krizë nuk është e padukshme për OKB-në, për humanitarët tanë në vijën e parë që rrezikojnë dhe humbin jetën e tyre për të ndihmuar popullin sudanez,” i tha ai BBC-së, ndërsa udhëtonim me të në udhëtimin e tij njëjavor.

Shumica e njerëzve në ekipin e tij që punojnë në terren janë gjithashtu sudanezë që kanë humbur shtëpitë e tyre, jetën e tyre të vjetër, në këtë luftë brutale për pushtet midis ushtrisë dhe Forcave të Mbështetjes së Shpejtë paraushtarake (RSF).

Vizita e parë në terren e Z. Fletcher e çoi atë në jetimoren Mahmoud’s Maygoma në Kassala në Sudanin lindor, tani shtëpia e gati 100 fëmijëve në një strehë shkolle trekatëshe të shkatërruar.

Ata jetuan me kujdestarët e tyre në kryeqytetin, Khartoum, derisa ushtria dhe RSF ia kthyen armët njëri-tjetrit në prill 2023, duke zënë në kurth jetimoren ndërsa e tërhoqën vendin e tyre në një vorbull dhune të tmerrshme, grabitje sistematike dhe abuzime tronditëse.

Kur luftimet u përhapën në strehën e re të jetimëve në Wad Madani, në Sudanin qendror, ata që mbijetuan ikën në Kassala.

Kur i kërkova Mahmud 13-vjeçar të shprehte një dëshirë, ai menjëherë shpërtheu në një buzëqeshje të madhe nëpër dhëmbë.

“Unë dua të jem guvernator shteti që të mund të jem në krye dhe të rindërtoj shtëpitë e shkatërruara,” u përgjigj ai.

Për 11 milionë sudanezë të dëbuar nga një strehë në tjetrën, kthimi në atë që ka mbetur nga shtëpitë e tyre dhe rindërtimi i jetës së tyre do të ishte dhurata më e madhe nga të gjitha.

Tani për tani, edhe gjetja e ushqimit për të mbijetuar është një betejë e përditshme./A2cnn