Burimi: The Daily Telegraph, Con Coughlin.

Ardhja e pashmangshme e Donald Trumpit në Shtëpinë e Bardhë nuk ka vetëm ndikim të thellë në politikën amerikane, por gjithashtu po krijon ndryshime dramatike në peizazhin global, veçanërisht sa i përket sjelljes së shteteve armiqësore, të cilat së shpejti mund të gjenden në shënjestrën e administratës së re.

Rusia, Kina, Irani dhe Koreja e Veriut janë ndër ato vende që kanë arsye për t’u shqetësuar për ndikimin që qasja më e ashpër e administratës së ardhshme të Trumpit do të ketë ndaj tyre.

Megjithëse presidenti i zgjedhur është ende në fazat e hershme të formimit të administratës së tij të re, tashmë ashiqare dihet se Trumpi 2.0 do të jetë shumë më i vendosur se Trumpi 1.0 në lidhje me qasjen e tij ndaj kundërshtarëve globalë.

Emërimi i Pete Hegsethit, një veterani të profilit të lartë ushtarak dhe prezantues në Fox News, si sekretar i ardhshëm i Mbrojtjes, me siguri do të përqendrojë vëmendjen në vendet si Moska dhe Teherani. I ashpër si ndaj Rusisë, ashtu edhe ndaj Iranit, Hegsethi ka qenë kritik i ashpër ndaj mbështetjes gjysmake të administratës së Bidenit për Ukrainën, ndërsa më parë i ka bërë thirrje Trumpit që të ndërmarrë veprime të drejtpërdrejta ushtarake kundër ajatollahëve.

Në mënyrë të ngjashme, senatori Marco Rubio, i cili pritet të bëhet sekretar i Shtetit, nuk është i gatshëm për kompromis kur bëhet fjalë për armiqtë e Amerikës; ai është shprehur kundër një armëpushimi në Gazë, duke theksuar se Izraeli duhet të “shkatërrojë çdo element të Hamasit që mund të hasë”, një qasje që bie në kontrast të madh me përpjekjet e administratës Biden për një marrëveshje armëpushimi për këmbimin e pengjeve.

Po ashtu, emërimi i John Ratcliffeit si drejtor i CIA-s, i cili është i bindur se koronavirusi erdhi nga një laborator kinez, dhe i kritikut tjetër të njohur të Kinës, Mike Waltz, si këshilltar për sigurinë kombëtare, tregon se me JD Vancein gjithashtu të emëruar si nënpresident, armiqtë e Uashingtonit do të përballen me rreziqe të mëdha nga administrata e re e Trumpit.

Rikthimi i afërt i Trumpit në Zyrën Ovale ka pasur një efekt mobilizues te kundërshtarët e Amerikës, duke i detyruar ata të rimendojnë seriozisht opsionet e tyre.

Kjo është veçanërisht e dukshme në fushëbetejën ukrainase, ku presidenti rus Vladimir Putin ka nisur një përpjekje të dëshpëruar për të pushtuar sa më shumë territor, edhe nëse kjo do të thotë më shumë humbje njerëzore. Ekziston një pritshmëri e përgjithshme se një nga hapat e parë të Trumpit do të jetë përfundimi i konfliktit në Ukrainë, pjesërisht sepse ai është mburrur gjatë fushatës zgjedhore se mund ta përfundojë atë brenda 24 orëve. Kjo ka nxitur si Rusinë, ashtu edhe Ukrainën, të përpiqen të sigurojnë sa më shumë territor për të krijuar “fakte në terren” përpara çdo negociate.

Përpjekjet e Rusisë për të rimarrë territorin në rajonin jugor të Kurskut, të pushtuar nga Ukraina gjatë verës, po rezultojnë shumë të kushtueshme, me ushtrinë ruse që përjeton humbje prej dy mijë ushtarësh në ditë. Me më shumë se 500 mijë viktima të shkaktuara që nga nisja e “operacionit special ushtarak” të Putinit në shkurt të vitit 2022, Moska ka dërguar tashmë rreth 10 mijë trupa koreano-veriore për të mbështetur operacionet e saj në Kursk, një zhvillim që ka implikime të rënda për sigurinë perëndimore.

Me Kinën dhe Iranin që tashmë ofrojnë mbështetje ushtarake për përpjekjet e Moskës, përfshirja e një aktori tjetër për të mbështetur ambiciet territoriale të Rusisë është një kujtesë e qartë e ndryshimeve dramatike në ambientin global të kërcënimeve.

Ky ndryshim në sjellje nuk është i kufizuar vetëm te armiqtë e Uashingtonit. Sugjerimi i kësaj jave se Komisioni Evropian po shqyrton ndryshimin e politikave të tij të shpenzimeve për të lejuar investime më të mëdha në mbrojtje dhe siguri, mund të rezultojë jetik për t’u siguruar që kombet evropiane do të kenë kapacitetin për të mbrojtur interesat e veta.

Kjo lëvizje, që mund të sjellë dhjetëra miliardë euro për nevojat e mbrojtjes së Evropës, është një pranim i vonuar se me Trumpin sërish në pushtet, kombet evropiane për mbrojtje nuk mund të mbështeten më vetëm tek Uashingtoni.

Iniciativa e komisionit është diçka që duhet të marrë në konsideratë edhe qeveria britanike, pasi Mbretëria e Bashkuar, si dhe aleatët e saj evropianë, janë tejet të papërgatitur për t’u mbrojtur pa mbështetjen amerikane.

Nuk është e pamundur, për shembull, që Sir Keir Starmer të përballet së shpejti me kërkesën e Trumpit që forcat britanike, së bashku me aleatë të tjerë evropianë, të dërgohen në Ukrainë për të patrulluar një zonë të çmilitarizuar në kufirin lindor të Ukrainës, në rast të një armëpushimi.

Duke pasur parasysh gjendjen e tanishme të brishtë të Forcave të Armatosura Britanike, me ushtrinë e reduktuar në nivelin e saj më të ulët që nga epoka napoleoniane, qeveria do ta kishte të vështirë të përmbushte një kërkesë të tillë, një dështim që do të konfirmonte pikëpamjen e hershme të Trumpit se aleatët kryesorë të Amerikës nuk janë seriozë në përmbushjen e angazhimeve të tyre të mbrojtjes.

Rikthimi i afërt i Trumpit në Shtëpinë e Bardhë mund të jetë një burim shqetësimi për kundërshtarët e Amerikës. Por, gjithashtu duhet të shërbejë si një paralajmërim se administrata e tij e re do të presë që të gjithë aleatët e Uashingtonit të paguajnë pjesën e tyre të drejtë për mbrojtjen e botës së lirë. /Telegrafi/